We hebben enkele kilometers afgeweken van de camino om een rustigere slaapgelegenheid te vinden. En dat lukte aardig uitgezonderd de maaltijd. De extra kilometers om terug op de camino te komen legden we af in de nevel. Snel kwam de zon en was de natuur weer op zijn mooist.
En stappen maar, het zouden er vandaag 31 worden.
Daarna volgde volgens de gids een van de langste en eenzaamste stukken van de camino. Het werden vijftien mooie kilometers.
In het anders godverlaten Ermita nosa senora das Neves was het de lokale bedevaartsdag. Tegen de wand van het piepkleine kerkje was er een misviering. We hebben er zeker vijftien minuten stil genoten van de sfeer van een echt bedevaartsoord. Een sfeer die de pelgrimsmis in Santiago niet kan brengen.
Uiteindelijk de zee. De zalige pure wind uit de atlantische oceaan snoven we al kilometers lang op.
`s Avonds de tweede test voor de Leo. En nu hebben we hem te stekken, deze orujo is de beste.
