Met de ochtendbus terug naar Vilarinho waar we op een pleintje voor ons eerste terrasjesontbijt kiezen: een croissant zo geel als de zon met spek tussen -zoet en zout speciale combinatie toch.
Deze fietspelgrims bleven niet in Rates,
de bereidwillige pelgrim die de foto neemt wel.
En eindelijk komt het pelgrimsgevoel. Alles lijkt ertoe bij te dragen. Het landschap wordt glooiender afgewisseld met eucaliptusbossen, in de verzorgde dorpjes met oude straatjes zoals in Arcos zou je wel zo een namiddag willen blijven hangen.
Het eerste refugehuis in Rates blijkt een voltreffer. Aanvankelijk hebben we elk een kamer met tien bedden voor ons, maar na de was en de plas blijkt er in de douche en de andere kamer al een Duitser en een Luxemburger rond te lopen. Rond zeven uur strijkt er sportieve bende Portugese mountainbikers neer. Fons geniet van een verjaardagsgeschenk uit de hemel, de ganse kamer blijft voor hem alleen. Gilbert krijgt gezelschap van de bende Portugese mountainbikers, die pas rond middernacht terug opdagen.
